การตั้งถิ่นฐาน มานิเลือกทำเลที่อยู่อาศัยในภูมิประเทศที่เป็นป่าเขา มีลำธารหรือน้ำตกอยู่ไม่ไกลจาก เพิงพักมีสัตว์ป่าและพืชอาหาร เช่น เผือก มัน ฯลฯ อุดมสมบูรณ์ มานิใช้ไม้ซางสำหรับยิงลูกดอกเป็นอาวุธสำคัญสาหรับล่าสัตว์ เพิงพักหรือบ้านของมานิเรียกว่า “ ทับ ” มีลักษณะเป็นเพิงหมาแหงน

                  การพักผ่อนนอนหลับ  มานิถือว่าเท้าเป็นอวัยวะสำคัญของพวกเขา ที่ต้องใช้เดินและหาอาหารมาเลี้ยงปากท้อง พวกเขาจึงนอนเอาศีรษะออกข้างนอก เอาเท้าไว้ข้างใน เขาบอกว่าเท้ามีความสำคัญกว่าศีรษะ ไปไหนมาไหนได้ก็เพราะเท้า หาอาหารได้ด้วยเท้าหรือเกิดเหตุการณ์ฉุกละหุกกะทันหันภัยมาถึงตัวก็วิ่งหนีได้ด้วยเท้า และการหันศีรษะออกข้างนอกหากเกิดเหตุก็จะรู้สึกตัวเร็ว ถ้าหากมีเสือมาถ้าหันเท้าออกข้างนอกเสือกัดเท้าทำให้ไม่ตายแต่จะเกิดอาการเจ็บปวด ลำบากมาก ไปไหนไม่ได้ แต่เมื่อหันศีรษะออกเสือกัดศีรษะตายเสียเลยดีกว่า
           ภาษาและการสื่อสาร วัฒนธรรมทางภาษา มานิเป็นคนพื้นเมืองดั้งเดิมเผ่าหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีตระกูลภาษาเป็นของตนเอง คือ ภาษาแต็นแอ๊น ใช้ในแถบจังหวัดพัทลุง ตรัง และสตูล 

                  อาหารการกิน มานิกินอาหารที่หาได้ในธรรมชาติ ไม่นิยมการเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์ ถึงแม้หมู่บ้านใกล้ๆ จะมีการเพาะปลูกให้เห็นก็ตาม อาหารหลักคือหัวเผือก หัวมัน ผลไม้ป่าตามฤดูกาล หน้าที่หาอาหารเป็นหน้าที่ของทุกคนช่วยกัน ผู้หญิงและเด็กจะหาเผือก มัน ผัก ผลไม้บริเวณใกล้ ๆ ทับ ส่วนผู้ชายจะออกหาอาหารจำพวกสัตว์ป่า หน้าที่ปรุงอาหารเป็นของผู้หญิง เนื้อสัตว์ป่าได้แก่ เนื้อกวาง เก้ง หมูป่า ปลาตะพาบน้ำ เต่า ยกเว้นเนื้องู เนื้อช้างและเสือ                     

                    ยารักษาโรค มานิมีวิธีรักษาโรคตามแบบของเขา บางครั้งก็ดูเหมือนจะปล่อยไปตามยถากรรม เซมังเป็นโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ โรคทางเดินอาหารและโรคผิวหนังกันมาก แต่ที่น่าแปลกใจคือไม่ค่อยเป็นโรคมาลาเรียทั้ง ๆ ที่อาศัยอยู่ในแหล่งที่มีเชื้อไข้มาลาเรียชุกชุม ไม่นิยมใช้ยาแผนปัจจุบันที่พวกเขาเรียกว่า “ยาหลวง” แต่นิยมใช้ยาสมุนไพร จนได้รับการยกย่องว่า “ซาไกเจ้าแห่งสมุนไพร” ยารักษาโรค โดยปกติมานิกลุ่มหนึ่ง ๆ จะมีหมอประจำกลุ่มอยู่ 1-2 คน คือหมอผู้หญิง มีหน้าที่ทำคลอด หมอผู้ชายทำหน้าที่เป็นแพทย์รักษาโรคทั่วไป

                   สิ่งประดิษฐ์ สิ่งประดิษฐ์ที่เป็นอาวุธ กระบอกตุด เป็นอาวุธประจำกายของมานิชนิดหนึ่งที่ผู้ชายทุกคนต้องมีติดตัวตลอดเวลา ใช้เป็นเครื่องมือในการล่าสัตว์และเป็นอาวุธป้องกันตัว กระบอกตุดเป็นชื่อเรียกภาษาไทยภาคใต้ คำว่า “ตุด” หรือ “ บอเลา” ทำจากไม้ใผ่ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าไม้ซาง